Uzağı görmeye çalışan duygularım astigmat miyop olmuş.

Daha çok konuşurdum, ama ne gerek var ki?

ne vardı da ne yoktu aslında? ilk reddedilişini yaşıyor ve 'Alice gibi kızsın harikalar diyarını kaçırmış' diyen arkadaşının tesellisine gülüyordu suzan. hahahah ne yapmalıydı ki? kaybedecek nesi vardı geçici olsa da gösterebileceği sevgisinden başka?
son zamanlarda kafasını kurcalayan 'yeni bi farkındalık edindim' diye düşündüğü bi fikir vardı kafasında. bulunduğu mevcut durumunda kimseye bağlı olmayan insanlar biraz uçlarda biraz normal hayat gidişatı frekansından kaymış ve biraz daha yalnızdır diyordu. haklıydı tabi ki de. artık birinin yanında bile kendini düşünemez olmuştu. bu olası durumdan kopmak için ya gerçek bi acı yaşamalıydı insan ya da belki de aşık olamlıydı. cümleler kesinlikle başlayıp tereddütle son bulurken içindeki şarkıyı dinlemeye devam ediyordu. 'kamyonlar kavun taşır, ben hep seni düşünürdüm...' kimdi ki düşünülen? eski bir aşk mı?
7. sınıftayken esma adlı arkadaşı geldi aklına. şöyle demişti: 'birini seviyorum hem de çok; ama kim bilmiyorum.' üstünde düşünmüş olmalıydı ki unutmamıştı.. kim vardı da yoktu aslında? kim sevgisini koyup birden silmişti hafızadan kim olduğunu? kim vardı da yoktu aslında?